به گزارش مشرق، باید درک کنیم که اوضاع آن قدر بد است و کوتاهی ها آن قدر بسیار است که وضعیت جهان عرب به وضعیت ترسناک و وحشتناک فعلی اش رسیده است. مواضع استراتژیک جهان عرب نتیجه کارهای نکرده متراکم شده و میراث سال ها کارهای پشت گوش انداخته شده است که راه طولانی ای را برای بهبود به وجود آورده به گونه ای که جهان عرب نمی تواند خود را به این سادگی ها از تراکم کارهای تلمبار شده برهاند. در حالی که لازم است صداقت به خرج دهیم و نیات حسنه خود را نشان دهیم و میراث به جا مانده از گذشته را پاک کنیم و وارد مسیر تازه ای بشویم تا صفحه جدیدی در جهان عرب ورق بخورد و رابطه تازه ای با نهادها و سازمان های جهانی آغاز شود و به دنبال آن دروازه های تازه ای به روی تفکرات عقلانی گشوده شود تا بتواند در فضای پر شده از غول جهانی شدن و جنگ های سلطه جویانه بسیاری از نیازها را پاسخ دهد و برای بسیاری از مطالبات تئوریک توجیه پذیر باشد.
باید به صراحت و شجاعانه اعتراف کنیم که دلیل بسیاری از این تنگناهای سنگین به وجود آمده در وضعیت فعلی جهان عرب به اشتباهات و خبط های نخبگان سیاسی و اجتماعی جهان عرب باز می گردد که ذهن جهان عرب را مغشوش کرده و ملت عرب را ناتوان گذاشته اند تا نتواند پلاکاردهای نیازهای خود را بالا ببرد تا اراده ای برای رفع آن یافت شود. در نتیجه این کوتاهی ها اندیشه لیبرالیسم تضعیف شده است و در مقابل اندیشه های جریان های بنیادگرای افراطی رشد کرده و احساسات مردم را به بازی گرفته است و احساسات آنها را ملتهب می کند. در نبود اندیشه ملی که این روزها صدای آن کمتر از هر زمانی شنیده می شود و می توان گفت بعد از شکست جنگ اعراب از اسرائیل در سال ژوئن 1967 رشد آن متوقف شده است، بینادگرایی می رود تا نبض افکار عمومی جهان عرب را به دست گیرد.
فاجعه زمانی خود را نشان داد که طرح قومیت عربی در جنگ عراق و کویت در 2 اوت 1990 و بعد از جنگ آزادسازی کویت از بین رفت.
نشست اتحادیه عرب در موریتانی بیش از هر زمانی نشان داد که آرزوی ملی عربی از بین رفته است و بیش از هر زمانی فضا در اختیار جریان های تندروی بنیادگرا قرار گرفته و فکر جامد آنها با ابزارهای افراطی شان راه را برای افراط گرایی بیشتر هموار کرده است. نشست اتحادیه عرب نشان داد تا چه اندازه در درون آن شکاف افتاده است تا آن جا که نمی تواند ابتدایی ترین تصمیم را علیه گروه های تروریستی بگیرد و خود را از چمبره و فشارهای آنها برهاند.
باید به صراحت و شجاعانه اعتراف کنیم که دلیل بسیاری از این تنگناهای سنگین به وجود آمده در وضعیت فعلی جهان عرب به اشتباهات و خبط های نخبگان سیاسی و اجتماعی جهان عرب باز می گردد که ذهن جهان عرب را مغشوش کرده و ملت عرب را ناتوان گذاشته اند تا نتواند پلاکاردهای نیازهای خود را بالا ببرد تا اراده ای برای رفع آن یافت شود. در نتیجه این کوتاهی ها اندیشه لیبرالیسم تضعیف شده است و در مقابل اندیشه های جریان های بنیادگرای افراطی رشد کرده و احساسات مردم را به بازی گرفته است و احساسات آنها را ملتهب می کند. در نبود اندیشه ملی که این روزها صدای آن کمتر از هر زمانی شنیده می شود و می توان گفت بعد از شکست جنگ اعراب از اسرائیل در سال ژوئن 1967 رشد آن متوقف شده است، بینادگرایی می رود تا نبض افکار عمومی جهان عرب را به دست گیرد.
فاجعه زمانی خود را نشان داد که طرح قومیت عربی در جنگ عراق و کویت در 2 اوت 1990 و بعد از جنگ آزادسازی کویت از بین رفت.
نشست اتحادیه عرب در موریتانی بیش از هر زمانی نشان داد که آرزوی ملی عربی از بین رفته است و بیش از هر زمانی فضا در اختیار جریان های تندروی بنیادگرا قرار گرفته و فکر جامد آنها با ابزارهای افراطی شان راه را برای افراط گرایی بیشتر هموار کرده است. نشست اتحادیه عرب نشان داد تا چه اندازه در درون آن شکاف افتاده است تا آن جا که نمی تواند ابتدایی ترین تصمیم را علیه گروه های تروریستی بگیرد و خود را از چمبره و فشارهای آنها برهاند.
منبع: دیپلماسی ایرانی
